Odpowiedź eksperta
Kontakty z dzieckiem mogą być uregulowane na mocy porozumienia między rodzicami, a także w wyroku rozwodowym i (dotyczy to Pańskiego przypadku) w postanowieniu sądu rodzinnego – po złożeniu stosownego wniosku. Zgodnie z przepisami jeżeli dziecko przebywa na stałe u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z nim przez drugiego rodzica powinni określić wspólnie, kierując się dobrem dziecka. W przypadku braku porozumienia należy sporządzić wniosek o uregulowanie kontaktów.

Postępowanie o ustalenie kontaktów opiera się na przepisach zawartych w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, a sąd przed wydaniem ostatecznej decyzji musi wziąć pod uwagę wiele czynników. Zgodnie z art. 113 k.r.o. każdy z rodziców ma prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem bez względu na to, któremu opiekunowi została przyznana władza rodzicielska.

W toku postępowania o ustalenie kontaktów sąd ocenia, jak wyglądają relacje małoletniego z rodzicami, może także wziąć pod uwagę zebrany materiał dowodowy, zeznania świadków lub prosić o wydanie opinii przez biegłych sądowych.

Po złożeniu dobrze przygotowanego wniosku o ustalenie kontaktów z dzieckiem sąd dostarcza go drugiemu rodzicowi, który ma 14 dni na przygotowanie odpowiedzi. Następnym krokiem jest przeprowadzenie postępowania sądowego. W toku postępowania sąd ustala, jak powinny wyglądać spotkania dziecka z osobą uprawnioną do kontaktów (najczęściej jest to rodzic). Sąd wskazuje, w jakie dni i w jakich godzinach ma się odbywać kontakt, a także gdzie oraz czy ma to mieć miejsce w obecności innych osób.

W trakcie sprawy o ustalenie kontaktów można złożyć wniosek o zabezpieczenie, tzn. uregulowanie kontaktów już na czas trwania postępowania. Złożenie takiego wniosku ma głęboki sens, ponieważ sprawy sądowe nierzadko trwają wiele miesięcy i dobrze jest zadbać o to, by już w tym czasie miały miejsce spotkania dziecka z rodzicem.

W przypadku utrudniania przez drugiego rodzica kontaktów z dzieckiem można złożyć do sądu wniosek o zagrożenie takiemu rodzicowi nakazem zapłaty za niewykonywanie kontaktów. W uzasadnieniu należy wykazać, że drugi rodzic nie wykonuje lub niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia o kontaktach. Jeśli sąd wyda postanowienie o zagrożeniu nakazaniem zapłaty, to za każdym razem, gdy drugi rodzic ponownie nie wywiąże się ze swoich obowiązków w zakresie umożliwienia kontaktu, będzie można zwrócić się do sądu o nakazanie mu zapłacenia ustalonej przez sąd kwoty pomnożonej przez liczbę niewykonanych kontaktów. Jeżeli zaś od początku istnieje uzasadniona obawa, że drugi rodzic nie będzie realizował kontaktów, to wniosek o zagrożenie nakazem zapłaty można złożyć jednocześnie z wnioskiem o uregulowanie kontaktów.