Papież przypomniał, że Biedaczyna z Asyżu nie chciał stworzyć pięknego dzieła sztuki, ale poprzez żłóbek wzbudzić zdumienie z powodu niezwykłej pokory Pana, trudów, jakie z miłości do nas poniósł w ubogiej grocie betlejemskiej.

Ojciec Święty podkreślił, że zawarta jest w nim szkoła wstrzemięźliwości szczególnie ważna w sytuacji dzisiejszej naznaczonej konsumpcjonizmem, gdy „przytłoczeni falą rozproszeń i reklam jesteśmy narażeni na niebezpieczeństwo zaniedbania tego, co istotne”. Zachęcił, aby Boże Narodzenie nie było dla nas jedynie okazją do dawania sobie prezentów. Wskazał, że żłóbek jest po to, aby „postawić osoby przed rzeczami”. Zachęcił, aby „stanąć przed żłóbkiem, aby uporządkować życie, powracając do tego, co najważniejsze”.

Franciszek podkreślił, że żłóbek mówi nam także o radości wypływającej z serca: Doświadczamy jej, gdy namacalnie dotykamy bliskości Jezusa, czułości Boga, który nie zostawia nas samymi, lecz pociesza. Papież przypomniał, że w żłóbku jest piękno i nędza świata, ale wszystko jest przeniknięte nowością, a Bóg jest pośród nas i ogarnia nasze istnienie.

„Żłóbek jest jak mała studnia, z której można zaczerpnąć bliskości Boga, źródło nadziei i radości. Jest jak żywa Ewangelia, Ewangelia domowa. Podobnie jak studnia w Biblii, jest miejscem spotkania, gdzie przynosimy Jezusowi, jak to uczynili pasterze z Betlejem i mieszkańcy Greccio, oczekiwania i troski życia. Jeśli przed żłóbkiem powierzymy Jezusowi wszystko, co jest nam drogie, doświadczymy «wielkiej radości» (Mt 2, 10) radości, która pochodzi właśnie z kontemplacji, z ducha zadziwienia z jakim idę kontemplować te tajemnice. Idziemy przed żłóbek, niech każdy spojrzy i pozwólmy, byśmy coś poczuli w swoim sercu” - powiedział Ojciec Święty na zakończenie swej katechezy.